在构建方面，作者常基于现实事物，结合自身情感、思想与创作意图进行加工改造。例如，马致远在《天净沙·秋思》中，选取“枯藤”“老树”“昏鸦”“古道”“西风”“瘦马”等现实景物，赋予其衰败、孤寂的特质，组合成一幅萧瑟的秋景图，构建出凄凉的意象群。同时，作者也会借助想象与联想创造全新意象，如卡夫卡《变形记》中，将主人公变为甲虫，打破现实常规，塑造出极具荒诞感与象征性的意象。 在意象传达意思时，主要通过象征与暗示。如艾青笔下的“太阳”象征光明、希望与新生力量，《我爱这土地》中“土地”则暗示对祖国深沉的爱。意象还能引发读者情感共鸣，李清照《声声慢》里“梧桐更兼细雨”的意象，通过描绘细雨打在梧桐叶上的情景，传达出词人的孤独、愁苦，使读者感同身受。此外，意象的反复出现可强化主题，鲁迅《秋夜》中“枣树”意象多次出现，强化了反抗、坚韧的精神内核，帮助读者更清晰准确地把握作品主旨 。

选择疑问句是用“是……还是……”“……还是……”等关联词连接两个或两个以上的选项，让对方从中选择一项来回答的疑问句。例如：“你是喜欢苹果还是喜欢香蕉？”“今天是晴天还是阴天？” 选择疑问句有以下特点： （1）提供选择项：句中会明确给出几个可供选择的内容，这些选项可以是名词、动词、形容词等不同的词性。如“你是走路去学校，还是骑车去学校？”中“走路”和“骑车”是动词短语作选项。 （2）语调特点：选择疑问句一般前一个选项用升调，后一个选项用降调。比如“你要喝茶⌒还是喝咖啡？” （3）回答方式：回答时不能用“是”或“否”，而要从所给的选项中选择一项来回答。如对“你喜欢红色还是蓝色？”的回答可以是“我喜欢红色”或“蓝色”。

การแยกความแตกต่างของคำที่เหมือนกันในภาษาไทยเป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับผู้เรียนภาษาไทย เพราะคำเหล่านี้มีความหมายที่คล้ายคลึงกัน แต่มีความแตกต่างในวิธีใช้และบริบทที่เหมาะสม เช่นคำว่า "รัก" และ "ชอบ" 둘皆หมายถึงการชอบอะไร แต่ "รัก" มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่า "ชอบ" และใช้กับบุคคลที่มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดในขณะที่ "ชอบ" ใช้กับสิ่งของ สถานที่ หรือกิจกรรมทั่ว ๆ ไป แล้วคำว่า "ไป" และ "เดิน" 둘皆หมายถึงการย้ายตำแหน่ง แต่ "ไป" ใช้เป็นคำทั่ว ๆ ไปในขณะที่ "เดิน" มีความหมายเฉพาะเจาะจงถึงการย้ายตำแหน่งด้วยการเดินเท้า นอกจากนี้ คำที่เหมือนกันในภาษาไทยยังมีความแตกต่างในระดับความเป็นทางการและความเป็นประจำวัน เช่นคำว่า "วินัย" และ "กฎหมาย" 둘皆หมายถึงกฎที่ควรปฏิบัติ แต่ "วินัย" ใช้ในบริบททางวิชาการและทางวัฒนธรรมในขณะที่ "กฎหมาย" ใช้ในบริบททางกฎหมายและทางทะเบียน เพื่อเอาชนะความยากเหล่านี้ ผู้เรียนควรศึกษาคำที่เหมือนกันในภาษาไทยอย่างละเอียดและเพจระมัดระวังถึงความแตกต่างของการใช้และบริบทที่เหมาะสม การอ่านหนังสือและฟังวารสารภาษาไทยยังช่วยให้ผู้เรียนรู้จักคำที่เหมือนกันในภาษาไทยและเข้าใจถึงการใช้คำเหล่านี้ในบริบทได้อย่างถูกต้อง การฝึกแยกความแตกต่างของคำที่เหมือนกันในภาษาไทยไม่ได้เป็นเรื่องง่าย แต่ด้วยการฝึกฝนและการศึกษา อย่างชั่วข้าม ความยากเหล่านี้ก็สามารถเอาชนะได้อย่างมั่นใจ

ภาษาไทยมีความหลากหลายของคำศัพท์เนื่องจากมีการรับเข้าคำศัพท์มาจากภาษาอื่น เช่น ภาษาพรังก์สี, ภาษากัมพูชา และภาษาพาลี ซึ่งทำให้การเรียนรู้คำศัพท์ภาษาไทยยากขึ้น เพราะผู้เรียนต้องจดจำรูปแบบการเขียน คำออกเสียง และความหมายของคำศัพท์เหล่านี้ คำศัพท์จากภาษาพรังก์สี เช่น "คอฟฟี่" จากคำ "coffee", "โทรศัพท์" จากคำ "telephone" มักมีความคล้ายคลึงกับคำในภาษาพรังก์สี แต่มีการเขียนและออกเสียงที่แตกต่างออกไป นอกจากนี้ คำศัพท์จากภาษาพาลี และภาษาพรังก์สีบางคำมีความหมายที่คล้ายคลึงกัน แต่มีความแตกต่างในระดับความเป็นทางการและความเป็นประจำวัน นอกจากนี้ คำศัพท์ภาษาไทยยังมีคำที่มีความหมายคล้าย ๆ แต่มีความแตกต่างในความลึกของความหมาย คำเช่น "รัก" และ "ชอบ" 둘다หมายถึงการชอบอะไร แต่ "รัก" มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่า "ชอบ" เพื่อเอาชนะความยากเหล่านี้ ผู้เรียนควรจดจำคำศัพท์ในกลุ่มของคำที่มีความหมายคล้าย ๆ หรือมาจากต้นกำเนิดเดียวกัน และฝึกใช้คำศัพท์เหล่านี้ในประโยคและบทความเพื่อเข้าใจถึงความแตกต่างของคำศัพท์เหล่านี้ได้อย่างดี การอ่านหนังสือและฟังวารสารภาษาไทยยังช่วยให้ผู้เรียนรู้จักคำศัพท์ใหม่และเข้าใจถึงการใช้คำศัพท์ในบริบทได้อย่างถูกต้อง