การแยกความแตกต่างของคำที่เหมือนกันในภาษาไทยเป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับผู้เรียนภาษาไทย เพราะคำเหล่านี้มีความหมายที่คล้ายคลึงกัน แต่มีความแตกต่างในวิธีใช้และบริบทที่เหมาะสม เช่นคำว่า "รัก" และ "ชอบ" 둘皆หมายถึงการชอบอะไร แต่ "รัก" มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่า "ชอบ" และใช้กับบุคคลที่มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดในขณะที่ "ชอบ" ใช้กับสิ่งของ สถานที่ หรือกิจกรรมทั่ว ๆ ไป แล้วคำว่า "ไป" และ "เดิน" 둘皆หมายถึงการย้ายตำแหน่ง แต่ "ไป" ใช้เป็นคำทั่ว ๆ ไปในขณะที่ "เดิน" มีความหมายเฉพาะเจาะจงถึงการย้ายตำแหน่งด้วยการเดินเท้า นอกจากนี้ คำที่เหมือนกันในภาษาไทยยังมีความแตกต่างในระดับความเป็นทางการและความเป็นประจำวัน เช่นคำว่า "วินัย" และ "กฎหมาย" 둘皆หมายถึงกฎที่ควรปฏิบัติ แต่ "วินัย" ใช้ในบริบททางวิชาการและทางวัฒนธรรมในขณะที่ "กฎหมาย" ใช้ในบริบททางกฎหมายและทางทะเบียน เพื่อเอาชนะความยากเหล่านี้ ผู้เรียนควรศึกษาคำที่เหมือนกันในภาษาไทยอย่างละเอียดและเพจระมัดระวังถึงความแตกต่างของการใช้และบริบทที่เหมาะสม การอ่านหนังสือและฟังวารสารภาษาไทยยังช่วยให้ผู้เรียนรู้จักคำที่เหมือนกันในภาษาไทยและเข้าใจถึงการใช้คำเหล่านี้ในบริบทได้อย่างถูกต้อง การฝึกแยกความแตกต่างของคำที่เหมือนกันในภาษาไทยไม่ได้เป็นเรื่องง่าย แต่ด้วยการฝึกฝนและการศึกษา อย่างชั่วข้าม ความยากเหล่านี้ก็สามารถเอาชนะได้อย่างมั่นใจ