可以分类记忆，比如个体量词“个、只、张” ；集体量词“群、双、堆”；度量衡量词“米、斤、升”等。另外，结合生活中的实物和场景来记忆，比如看到苹果就想到“一个苹果” 。

“作”多用于抽象意义，如“作文”“作业”“作为”；“做”侧重于具体的动作行为，像“做饭”“做事”“做衣服” 。不过，在一些固定搭配中需特别记忆。

：结合词语的语境和语义来判断，比如“行”，在“行走”中读xíng，表示动作；在“银行”中读háng ，表示机构场所。也可通过大量阅读、背诵来增强语感记忆。

“的”用于名词前，连接修饰语和中心语，如“美丽的花朵”；“地”用于动词前，修饰动词，如“飞快地跑”；“得”用于动词或形容词后，补充说明程度、结果等，如“跑得很快” 。

การแยกความแตกต่างของคำที่เหมือนกันในภาษาไทยเป็นอุปสรรคสำคัญสำหรับผู้เรียนภาษาไทย เพราะคำเหล่านี้มีความหมายที่คล้ายคลึงกัน แต่มีความแตกต่างในวิธีใช้และบริบทที่เหมาะสม เช่นคำว่า "รัก" และ "ชอบ" 둘皆หมายถึงการชอบอะไร แต่ "รัก" มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกว่า "ชอบ" และใช้กับบุคคลที่มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดในขณะที่ "ชอบ" ใช้กับสิ่งของ สถานที่ หรือกิจกรรมทั่ว ๆ ไป แล้วคำว่า "ไป" และ "เดิน" 둘皆หมายถึงการย้ายตำแหน่ง แต่ "ไป" ใช้เป็นคำทั่ว ๆ ไปในขณะที่ "เดิน" มีความหมายเฉพาะเจาะจงถึงการย้ายตำแหน่งด้วยการเดินเท้า นอกจากนี้ คำที่เหมือนกันในภาษาไทยยังมีความแตกต่างในระดับความเป็นทางการและความเป็นประจำวัน เช่นคำว่า "วินัย" และ "กฎหมาย" 둘皆หมายถึงกฎที่ควรปฏิบัติ แต่ "วินัย" ใช้ในบริบททางวิชาการและทางวัฒนธรรมในขณะที่ "กฎหมาย" ใช้ในบริบททางกฎหมายและทางทะเบียน เพื่อเอาชนะความยากเหล่านี้ ผู้เรียนควรศึกษาคำที่เหมือนกันในภาษาไทยอย่างละเอียดและเพจระมัดระวังถึงความแตกต่างของการใช้และบริบทที่เหมาะสม การอ่านหนังสือและฟังวารสารภาษาไทยยังช่วยให้ผู้เรียนรู้จักคำที่เหมือนกันในภาษาไทยและเข้าใจถึงการใช้คำเหล่านี้ในบริบทได้อย่างถูกต้อง การฝึกแยกความแตกต่างของคำที่เหมือนกันในภาษาไทยไม่ได้เป็นเรื่องง่าย แต่ด้วยการฝึกฝนและการศึกษา อย่างชั่วข้าม ความยากเหล่านี้ก็สามารถเอาชนะได้อย่างมั่นใจ